Το δημοσίευμα που ακολουθεί είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα το πως βλέπουν τους κυνηγούς οι περισσότεροι από αυτούς που δεν κυνηγούν. Δυστυχώς έχουμε καταντήσει καταντήσει δακτυλοδεικτούμενοι και ομάδα ανθρώπων προς αποφυγή. Διιάστε λοιπόν τι γράφει ο Νότης Παπαδόπουλος στοΒΗΜΑ Online.
Μπορεί να συνυπάρχουν σε ένα τόπο την ίδια στιγμή λάτρεις της φύσης από τη μια πλευρά και καταστροφείς του ζωικού κόσμου της από την άλλη; Θεωρώ πως όχι. Και εξηγούμαι.
Το Σαββατοκύριακο είχα ανέβει στο Ζαγόρι - στον υπέροχο αυτό παράδεισο της Πίνδου με τα 46 απίστευτου κάλλους και αρχιτεκτονικής πετρόχτιστα χωριά του, τα 92 πέτρινα τοξωτά γεφύρια του, τον μοναδικό στον κόσμο φαράγγι του Βίκου.
Το τοπίο ήταν μαγευτικό - ένα τεράστιο κίτρινο- κόκκινο δάσος να απλώνεται παντού λίγες εβδομάδες πριν τα δέντρα χάσουν φύλλωμά τους, ο Βοϊδομάτης να κατεβάζει παγωμένο νερό και το Ζαγόρι να είναι πλημμυρισμένο από τουρίστες -περιπατητές. Χιλιάδες άνθρωποι κυρίως οικογένειες και νεαρά ζευγάρια από την Ελλάδα, την Γερμανία ,τη Γαλλία, την Αγγλία και το Ισραήλ να περπατούν να σκαρφαλώνουν, να κάνουν ποδήλατο, να τρώνε στην ύπαιθρο και να ρουφάνε με όλες τους τις αισθήσεις την υπέροχη ομορφιά.
Μόνη επικίνδυνη παραφωνία: οι δεκάδες κυνηγοί! Ακούγεται απίστευτο αλλά στα χωριά του Ζαγορίου αυτή την εποχή συνυπάρχουν από τη μία οι ορειβάτες - περιπατητές, οι birdwatchers, οι θαυμαστές των 1.300 ενδημικών φυτών που υπάρχουν στο εθνικό πάρκο. Και από την άλλη οι κυνηγοί. Κάποιοι από τους οποίους κυκλοφορούν με πελώρια τζιπ και σκυλιά και πυροβολούν με κάθε ευκαιρία ότι τρέχει κι ότι πετάει!
Έμενα στο Κουκούλι- ένα από τα σημαντικά χωριά του κεντρικού Ζαγορίου και άκουγα όλη τη μέρα στα ακριβώς απέναντι χωριά, στη Βίτσα, στο Δίλοφο να γίνεται πόλεμος!
Δυο ζευγάρια Γάλλων, μάλιστα, που έμεναν στον γειτονικό ξενώνα,με μικρά παιδιά, αν και είχαν έρθει για να περπατήσουν στο δάσος δεν τόλμησαν να ξεμυτίσουν,πήγαιναν παντού με τα αυτοκίνητά τους και δεν απομακρύνονταν από το δρόμο φοβούμενοι τις παράπλευρες απώλειες των εχθροπραξιών.
Ένα πούλμαν με μέλη του ορειβατικού συλλόγου Γιαννιτσών - νομίζω - αν και ήρθαν στο Ζαγόρι για να περπατήσουν τα μονοπάτια που καθαρίστηκαν πρόσφατα (1.800.000 ευρω δαπανήθηκαν τα δύο τελευταία χρόνια για την ανάδειξη των μονοπατιών του Βίκου) άλλαξαν γνώμη μόλις άκουσαν το τουφεκίδι."Οι κυνηγοί φοράνε πορτοκαλί ρούχα και δεν πυροβολούνται μεταξύ τους, εμείς που δεν φαινόμαστε πως θα περπατήσουμε μέσα στο δάσος ;"έλεγε μια κοπέλα που αρνιόταν να μπει στην εμπόλεμη ζώνη.
Κι η απορία μου είναι εύλογη : πώς είναι δυνατόν να επιτρέπεται το κυνήγι σε έναν εθνικό δρυμό , σε μία ζώνη Νατούρα , σε ένα καταφύγιο θηραμάτων ,σε μία προστατευόμενη σε ευρωπαϊκό επίπεδο περιοχή που αποτελεί και τον σημαντικότερο -ίσως- τουριστικό προορισμό της Ηπείρου.
Αν και κανονικά θάπρεπε το κυνήγι να απαγορεύεται στο εθνικό αυτό πάρκο- τουλάχιστον να μην επιτρέπεται να βρίσκονται στο ίδιο δάσος κυνηγοί και φυσιολάτρες . Διότι απλούστατα αυτοί που θα "επιβληθούν"στους υπόλοιπους είναι όσοι κρατούν όπλο.
Και αναρωτιέμαι- είναι δυνατόν τα δασαρχεία , και οι τοπικοί φορείς των ορεινών αυτών προορισμών , που αγωνίζονται χρόνια τώρα να κάνουν γνωστά τα ελληνικά βουνά στους ξένους να επιτρέπουν στους κυνηγούς -κατακτητές να διώχνουν όσους με χίλιους κόπους προσέλκυσαν;
Ξέρω πως οι κυνηγοί είναι 400.000 και κατεβαίνουν και με κόμμα στις εκλογές. Αλλά και οι τουρίστες είναι 20 εκατομμύρια , φέρνουν 13 δισεκατομμύρια ευρω στην Ελλάδα και προσφέρουν εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας κάθε χρόνο.Έτσι δεν είναι;"
Category:
.JPG)
.jpg)
.gif)
